Standbeelden

Zo'n groot werk zal ik nauwelijks meer gaan doen. Door zijn afmeting (190x50x40), gewicht (bijna 1000 kilo) én zeggingskracht leek het mij wel noodzaak, om voor haar een buitenplaats liefst in de bergen te zoeken. Mijn grootste wens ging in vervulling. Consuela, de marmermama met kind, kan nu altijd over de witte bergtoppen kijken. Het is een krachtige en sterke setting geworden.

Een kleine stap voor de mensheid …

Het transport van dal naar berg was gelukkig met de grootste zorg gebeurd, dankzij het vakmanschap van de Braunwaldbahn-medewerkers. Het beeld moest schoongemaakt worden voor de onthulling. Dat was de wens van de organisatoren en stichters van het hele gebeuren.

Zouden morgen überhaupt mensen komen?

Jawel - de dag van de feestelijke opening is zonnig; een goed teken.

Herr Marti van Kunstverein Glarus begroet ons – Samen doen we de onthulling.

De mensen in Braunwald kijken niet alleen, maar luisteren ook.

De eigenaren Margot en Theo Stalder geven het beeld aan het dorp; Margot Hausammann Stalder had echt iets te vertellen.

De burgermeester Peter Zweifel neemt het beeld aan en antwoordt waardig.

Tenslotte zei ik ook wat … maar wat? Ongetwijfeld trok ik stoute schoenen aan, en pas op de valreep kwam ik tot de essentie. Het essentialisme werd toen door mij geproclameerd. - Deze naamgeving vind ik nog steeds begrijpelijk, maar bevalt me niet meer. Door andere vakken is deze term al bezet. - Arminda. Dat is de naam van de nieuwe kunstvorm. Binnenste buiten. (Graag licht ik dat later en op een andere plek toe.)

Beschrijving

Maar wat moet het beeld nou voorstellen? Als je naar de wolken kijkt, hebben alle vormen een naam? Wel nu, er zijn op “het wolkje” wel begrijp-bare en dus benoembare rondingen. Gaat u graag alle woorden vergeten en vrij kijken; de vorm verplicht niet tot vaste begrippen. Consuela verschijnt in de taal der vormen.

Uitleg

Toen in 2001 mijn jongere zus Christina overleed, mocht ik samen met mijn gezin in Braunwald wonen. Het uitzicht op de bergtoppen met de eeuwige sneeuw gaf kracht, troost, aanvaarding. De koestering en verstildheid van deze plek “Brunnwald”, zijn fluisterende beekjes, dennenbossen en ongelofelijke vergezichten – ja, deze koestering betekent ook troost. Het is werkelijk een heel bijzonder en heel speciaal bergdorp! - Dit is Consuela’s dorp Braunwald. Een oase van rust.

Op deze plek wil ik John Hoppensack (toen Atelier 44 in Schwanden) bedanken voor zijn collegiale steun de laatste 2 dagen voor de voltooiing van Consuela. Misschien weet u het al, maar normaal gesproken werk ik met de hand. Behalve de boven beschreven laatste twee dagen van het manshoge marmeren standbeeld. Zonder hem zou ik er nóg staan te wenen op de parkeerplaats van het dalstation van de Braunwaldbahn.

Op deze plek gaat mijn dankzegging uit naar ALLEN van de Braunwaldbahn. Voor de ruimte, geduld en steun van de leiding en medewerkers, in het bijzonder de onmisbare tips van Ruedi Elmer. Dank aan iedereen die heeft meegeholpen het beeld naar Braunwald te krijgen. Hansruedi Schnyder, vakwerk in de plaatsing van het beeld!

Nu schieten woorden echt tekort – Margot en Theo. Danke.